δηλοσ.....το ιερο νησι
Με μια ματιά...
Η Δήλος είναι νήσος των Κυκλάδων. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η ως τότε «άδηλος» Αστερία, όπως ονομαζόταν πριν το νησί, επέπλεε στη θάλασσα. Με τη γέννηση του θεού Απόλλων, η «άδηλος» έγινε Δήλος δηλαδή φανερή και πλημμύρισε φως, και κατά το θρύλο δέθηκε στο βυθό με αδαμάντινες αλυσίδες. Η Δήλος κατοικήθηκε από το 2.500 π.Χ. από τους Κάρες, τους Μυκηναίους, και από τους Ίωνες. Οι Πέρσες εισβολείς σεβάστηκαν την ιερότητα του νησιού. Τον 3ο αιώνα η Δήλος πέρασε στη σφαίρα επιρροής των Μακεδόνων. Από το 168 π.Χ. η Δήλος, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα, βαθμιαία θα περάσει στον έλεγχο της Ρώμης. Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο η Δήλος δεν ήταν μόνο ένα θρησκευτικό κέντρο αλλά ένα πολύβουο κοσμοπολίτικο νησί, με ιδιαίτερα ανθηρή οικονομία. Η περίοδος της απαράμιλλης αυτής οικονομικής ακμής θα διαρκέσει κάτι λιγότερο από έναν αιώνα.Το 88 π.Χ. το νησί καταστρέφεται από το Μιθριδάτη τον Ευπάτορα βασιλιά του Πόντου, που θέλησε με αυτόν τον τρόπο να πλήξει τη δύναμη και το γόητρο της επικυρίαρχης Ρώμης. Έως τότε κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο μεταξύ των Ελλήνων, για τον ιερό τόπο του Απόλλωνα. Οι Ρωμαίοι μετά την καταστροφή κατανοούν ότι η ιερότητα του νησιού δεν αρκεί για να σταματήσει τις επιβουλές και περιτειχίζουν το κυριότερο τμήμα της πόλης. Το νησί όμως έχει απωλέσει οριστικά τον ιερό του χαρακτήρα, παρά τις προσπάθειες του αυτοκράτορα Αδριανού να αναβιώσει την ιερή ατμόσφαιρα και το δέος των εορταστικών εκδηλώσεων.Η περίοδος της παρακμής χαρακτηρίζεται από το γεγονός, ότι οι Αθηναίοι θα θελήσουν να πουλήσουν το νησί, δεν θα βρεθεί όμως αγοραστής. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ο οικισμός του νησιού συρρικνώνεται και η Δήλος θα γίνει ξανά «άδηλος». Ότι απέμεινε από την παλαιά δόξα λεηλατείται σε μία σειρά αλλεπάλληλων καταστροφών. Το νησί θα ξαναβγεί από την αφάνεια αιώνων μόλις τον 19ο αιώνα, όταν θα αρχίσουν οι ανασκαφές το 1873 από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα έχοντας αποκαλύψει έναν αχανή αρχαιολογικό χώρο, έναν πραγματικό παράδεισο για όποιον θέλει να μελετήσει τη θρησκευτική και αστική ζωή των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων.
Η Δήλος είναι νήσος των Κυκλάδων. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η ως τότε «άδηλος» Αστερία, όπως ονομαζόταν πριν το νησί, επέπλεε στη θάλασσα. Με τη γέννηση του θεού Απόλλων, η «άδηλος» έγινε Δήλος δηλαδή φανερή και πλημμύρισε φως, και κατά το θρύλο δέθηκε στο βυθό με αδαμάντινες αλυσίδες. Η Δήλος κατοικήθηκε από το 2.500 π.Χ. από τους Κάρες, τους Μυκηναίους, και από τους Ίωνες. Οι Πέρσες εισβολείς σεβάστηκαν την ιερότητα του νησιού. Τον 3ο αιώνα η Δήλος πέρασε στη σφαίρα επιρροής των Μακεδόνων. Από το 168 π.Χ. η Δήλος, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα, βαθμιαία θα περάσει στον έλεγχο της Ρώμης. Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο η Δήλος δεν ήταν μόνο ένα θρησκευτικό κέντρο αλλά ένα πολύβουο κοσμοπολίτικο νησί, με ιδιαίτερα ανθηρή οικονομία. Η περίοδος της απαράμιλλης αυτής οικονομικής ακμής θα διαρκέσει κάτι λιγότερο από έναν αιώνα.Το 88 π.Χ. το νησί καταστρέφεται από το Μιθριδάτη τον Ευπάτορα βασιλιά του Πόντου, που θέλησε με αυτόν τον τρόπο να πλήξει τη δύναμη και το γόητρο της επικυρίαρχης Ρώμης. Έως τότε κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο μεταξύ των Ελλήνων, για τον ιερό τόπο του Απόλλωνα. Οι Ρωμαίοι μετά την καταστροφή κατανοούν ότι η ιερότητα του νησιού δεν αρκεί για να σταματήσει τις επιβουλές και περιτειχίζουν το κυριότερο τμήμα της πόλης. Το νησί όμως έχει απωλέσει οριστικά τον ιερό του χαρακτήρα, παρά τις προσπάθειες του αυτοκράτορα Αδριανού να αναβιώσει την ιερή ατμόσφαιρα και το δέος των εορταστικών εκδηλώσεων.Η περίοδος της παρακμής χαρακτηρίζεται από το γεγονός, ότι οι Αθηναίοι θα θελήσουν να πουλήσουν το νησί, δεν θα βρεθεί όμως αγοραστής. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ο οικισμός του νησιού συρρικνώνεται και η Δήλος θα γίνει ξανά «άδηλος». Ότι απέμεινε από την παλαιά δόξα λεηλατείται σε μία σειρά αλλεπάλληλων καταστροφών. Το νησί θα ξαναβγεί από την αφάνεια αιώνων μόλις τον 19ο αιώνα, όταν θα αρχίσουν οι ανασκαφές το 1873 από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα έχοντας αποκαλύψει έναν αχανή αρχαιολογικό χώρο, έναν πραγματικό παράδεισο για όποιον θέλει να μελετήσει τη θρησκευτική και αστική ζωή των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων.
Αξίζει να επισκεφθείτε:
- Ο «οίκος των Ναξίων» είναι το πρώτο κτίσμα
που συναντάμε στο αριστερό μας χέρι και ένα από τα παλαιότερα της Ιωνικής
Περιόδου του Ιερού.
- τρεις ναούς του Απόλλωνα, με τον αρχαιότερο
να χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ. Ο νότιος ναός, γνωστός ως «ναός των Δηλίων»
ήταν και ο κυρίαρχος ναός του ιερού και ο επίσημος ναός της Αθηναϊκής Συμμαχίας
- πέντε ναϊσκόμορφα κτίσματα αποτελούσαν τους
λεγόμενους «θησαυρούς», όπου η κάθε πόλη εξέθετε τα αφιερώματά της
- Ανατολικά των ναών έχουν ανασκαφεί δύο
ανεξάρτητα κτίρια που έχουν ερμηνευτεί ως «βουλευτήριο» και «πρυττανείο», ενώ
πίσω ακριβώς από αυτά βρίσκεται το «μνημείο των Ταύρων».
- Η βόρεια πλευρά του ιερού πλαισιωνόταν από
την τεράστια στοά του μακεδόνα βασιλιά Αντιγόνου Γονατά
- μικρό ιερό του Ποσειδώνα Ναυκλαρίου και
πίσω του η ευμεγέθης «Υπόστυλη Αίθουσα» οικοδόμημα άγνωστης χρήσης που
ενδεχομένως σχετιζόταν με το εμπόριο σιτηρών.
- ιερό του Δωδεκαθέου, αφιερωμένου στους 12
θεούς
Στη δηλο σωζονται μεχρι σημερα ευρηματα απο τους μεγαλυτερους και πιο εντυπωσιακα οργανωμενους οικισμους της ελληνορωμαϊκης αρχαιοτητας.
Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 24 κάτοικοι, οι οποίοι ανήκουν κατά κύριο λόγο στο προσωπικό του αρχαιολογικού χώρου, ή του αρχαιολογικού μουσείου της Δήλου. Το νησί διαθέτει επίσης μικρό λιμανάκι στη δυτική του πλευρά, το οποίο εξυπηρετεί τα τουριστικά πλοιάρια που φέρνουν επισκέπτες για τον αρχαιολογικό χώρο. Το νησί είναι ιστορικός και αρχαιολογικός τόπος και γι αυτό δεν είναι τουριστικά ανεπτυγμένο. H παραμονή στο νησί απαγορεύεται μετά τη δύση του ήλιου.
Συγκοινωνίες:
Στο νησί μπορείτε να μεταβείτε με πλοίο από το λιμάνι του Πειραιά ή από τα λιμάνια των νησιών που βρίσκονται κοντά στη Δήλο.
Στο νησί μπορείτε να μεταβείτε με πλοίο από το λιμάνι του Πειραιά ή από τα λιμάνια των νησιών που βρίσκονται κοντά στη Δήλο.